سیمای شبلی در منطق الطیر و دیگر آثار عطار

موضوع این مقاله «سیمای شبلی در منطق‌الطیر عطّار و دیگر آثار وی» می‌باشد. عطّار برای بیان افکار و اندیشه‌های عرفانی خود، از عرفا و شیوخ در قالب داستان و حکایت بهره می‌گیرد و همگان به خصوص سالکان راه را به پیروی از احوال و اقوال آنها تشویق می‌کند. در این مقاله به معرفی شبلی، صوفی و عارف قرن سوم و چهارم، که مورد توجه و احترام بزرگان تصوف بود پرداخته شده است. وی عاشق مجنون و عارف بلند مرتبه ای است که در حال و علم بی همتا بود. نکته‎ها‎ و اشارات و رموز و عبارات و ریاضات و کرامات فراوانی از وی نقل شده است. عطار در منطق الطیر و دیگر آثار خود به ذکر حکایاتی از زبان وی می‎پردازد و بدین ترتیب اندیشه‎ها‎ و باورهای عرفانی خود را گاه به زبانی ساده و گاه رمزی بیان می‎کند. در این مقاله کوشش شده تا به تفسیر، تحلیل و شرح داستان‌ها که هرکدام تقریباً یک تمثیل رمزی می‌باشند توجه شده و به رمزها و نمادهای  نهفته در آنها  اشاره شود. هرکدام از این حکایت‎ها‎ به گونه ای با اصول و سیر و سلوک عرفان  گره می‎خورند و عطار با شگردی خاص از زبان شبلی برای بیان مسایل خود استفاده می‎کند که در این مقاله به آنها اشاره شده است.